Historia – Pekińczyk

Pekińczyk to rasa należąca do grupy psów do towarzystwa. Pekińczyk, to rasa wyhodowana w Mandżurii. Do połowy XIX wieku znana była ona tylko w Chinach. W około 1860 roku pojawiła się ona w Europie. Pekińczyki mają ciekawą historię. W trakcie ich pojawienia się w Europie oddziały brytyjskie zdobyły Pałac Letni w Pekinie. Wówczas nakazano strażnikom cesarskim zabić wszystkie żyjące Pekińczyki, by rasa ta nie dostała się w ręce Brytyjczyków. Nie udało się to jednak. Wbrew zapewnieniom zabicia wszystkich psów tej rasy, pięć z nich przeżyło i zostały wywiezione do Anglii, skąd rozpowszechniły się one w całej Europie oraz Ameryce. Legenda głosi, iż psy te były towarzyszami Budyy i w trakcie jakiegokolwiek niebezpieczeństwa zamieniały się one w lwy. Pekińczyk uważany był przez Chińczyków jako półbóstwo. Był czczony, a ludzie byli zmuszeni do składania mu pokłonów. Wszystko przez to, że został on uznany za ucieleśnienie legendarnego psa „Fu”, który odganiał złe duchy. Kradzież Pekińczyka karana była śmiercią. W momencie śmierci Cesarza Chińczycy składali w ofierze także jego Pekińczyki by mogły one chronić zmarłego władcę również w życiu pozagrobowym. Przez wiele wieków rasa ta była hodowana i trzymana wyłącznie w pałacu cesarskim. Do Polski pierwsi przedstawiciele tej rasy dotarli około roku 1925. Stało się w trakcie odbywającej się w tym czasie Wszechpolskiej Wystawy w Warszawie. Polacy mogli ujrzeć tam dwóch przedstawicieli Pekińczyków. Następnie w roku 1928 istniała już hodowla tej rasy i nieco później Maria Bruner sprowadziła jednego Pekińczyka z Australii. Pekińczyki przetrwały drugą wojnę światową, a w latach siedemdziesiątych we wszystkich oddziałach związku hodowców było zarejestrowanych około 900 Pekińczyków.

Charakter

Pekińczyki to psy niezależne, lecz wierne i oddane swemu właścicielowi. Wobec obcych są dosyć nieufne. Psy te z racji tego, że uwielbiają spokój, nie powinny przebywać w domu, w którym są małe dzieci. Uchodzą za psy waleczne i odważne, potrafiące walczyć w swojej obronie nawet z większymi psami. Biorąc pod uwagę wspaniałą historię tej rasy powinniśmy wiedzieć iż są to psy pełne godności. Trudno zdobyć ich zaufanie, gdyż nie oferują one przyjaźni byle komu. Potrzebują one czasu na przekonanie się do człowieka. Jednak jeśli pies tej rasy raz już kogoś pokocha i się z nim zaprzyjaźni będzie to przyjaźń do końca jego życia. Początkowo rasa ta sprawia wrażenie zgryźliwych i aroganckich, jednak w gruncie rzeczy są to psy naprawdę czułe i oddane. Pekińczyki dla osób obcych często są oziębłe i bardzo wyniosłe, jednak nigdy nie postępują tak w stosunku do swoich przyjaciół. Pamiętajmy, że przez kilka stuleci psy te były czczone i podziwiane przez ludzi, przez co trochę przywykły do składania im hołdów. Dlatego nie zdziwmy się, gdy zobaczymy w naszym szczeniaku prawdziwego arystokratę. Trzeba przyznać, iż rasa ta jest bardzo ciężka we współżyciu i wychowaniu. Są to psy, które oczekują traktowania w sposób, na jaki zasługują. Nie możemy go lekceważyć czy obnosić się z nim grubiańsko. Rasa ta długo pamięta urazę. Potrafi godzinami pokazywać nam swój gniew, a wyrządzonej m krzywdy nie zapomni nawet po długich latach. Posiada on humory, bardzo zmienne humory, które lubi demonstrować. Często bywa oziębły w stosunku do innych psów czy ludzi lecz swojej rodzinie zawsze pokazuje jak bardzo ich kocha. Jak już wspominałam pies rzadko zgadza się z naszym dzieckiem. Na pewno hałas i dziecięce zabawy będą dla niego problemem i ciężko będzie go przekonać do nie ignorowania naszego dziecka. Jest to o tyle specyficzna rasa, iż nie powinniśmy nigdy na nią krzyczeć. Pekińczyka nie wychowuje się za pomocą kar, gdyż rasa ta żadnych kar nie uznaje. Jedyne możliwe porozumienie z tym psem to porozumienie za pomocą próśb. Psy tej rasy nie znoszą wydawania im rozkazów. Są bardzo dumne i nie pozwolą na traktowanie się w sposób brutalny. Lubią wyolbrzymiać swoje krzywdy.

Opieka

Pekińczyki lubią stałość wydarzeń, dlatego musimy unikać wszelkich zmian w rozkładzie dnia. Dlatego potrzebuje on spacerów codziennie o jednej i tej samej porze, jedzenia w stałych odstępach czasowych. Rasa ta nie nadaje się dla osób żyjących w biegu. Pekińczyki cenią sobie spokój. Nie próbujmy przekomarzać się z psami tej rasy. Powinniśmy zadbać o wygodę naszego psa, gdyż to jest to, co ceni on sobie najbardziej. Pekińczyki potrzebują osoby, która będzie w stanie poświęcić im dużo czasu. Jest to pies naprawdę ciężki w wychowaniu, wymagający od swojego właściciela wielkiej cierpliwości. Nie nadaje się dla osób nerwowych.